φούσκωση

η, Ν [φουσκώνω]

1. φούσκωμα, διόγκωση

2. μτφ. α) δυσφορία από στομαχική διαταραχή ή δύσπνοια

β) ψυχική οδύνη, θλίψη («φούσκωση μεγαλύτερη δε θέλει να τση δώσῃ, γιατί φοβήθηκε πολύ ο νους τση μη σηκώσει», Ερωτόκρ.).